Jovanna dla klimatu + Zimowy biwak

Nie wierzycie, że można biwakować zimą nad jeziorem? Potrzebny tylko dobry namiot, śpiwór i ubrania! Można wtedy robić niesamowite rzeczy – obserwować dzikie zwierzęta, łowić ryby, patrzeć w gwiazdy i rozmawiać o życiu w kosmosie. Wspaniale jest także pluskać się w jeziorze latem. Ale Ziemia potrzebuje pomocy, ponieważ jest zanieczyszczona. Jak lepiej rozumieć życie na naszej planecie? Jak poczuć związek z naturą? Czemu dzieci na całym świecie strajkują wraz z Gretą Thunberg? O tym opowiadają filmy „Jovanna dla klimatu” i „Zimowy biwak”.

"Jovanna dla klimatu" ("JovannaForFuture"), Niderlandy /2019, 15 min.

reżyseria: Mirjam Marks

zdjęcia: Simon Meester

produkcja: Nienke Korthof, Koosje de Pooter / Tangerine Tree

wybrane festiwale i nagrody: 2019 – IDFA Amsterdam

Czasami Jovanna miałaby ochotę na słodki deser, nawet taki w plastikowym opakowaniu. Myśli wtedy, że to głupie, że cokolwiek robi, wciąż musi myśleć o klimacie. A jednak troszczy się o planetę. Nie je mięsa, a cała jej rodzina mieszka w nietypowym domu, gdzie sama generuje energię. Co piątek Jovanna strajkuje dla klimatu w centrum miasta. Jak tysiące ludzi na świecie Jovanna zainspirowała się Gretą Thunberg. Dzieci nie mogą głosować, więc strajk to jedyny sposób, żeby ich głosy zostały wysłuchane. W filmie pojawiają się dzieci z całego świata – Japonii, Curaçao, Australii – które też uważają, że trzeba coś zmienić. Po wakacjach Jovanna pójdzie do szkoły średniej i nie będzie mogła strajkować. Kiedy wreszcie dorośli zaczną działać?

"Zimowy biwak" ("Winter Lake"), Finlandia / 2019, 15 min.

reżyseria: Petteri Saario

zdjęcia: Petteri Saario, Antti Saario

produkcja: Elina Pohjola / Citizen Jane Productions Oy

wybrane festiwale i nagrody: 2019 – IDFA Amsterdam

Przyjaciele 13-letniej Emiki nie mogą uwierzyć, że jeździ na biwak zimą. Uważają, że to szalony pomysł. Ale ona to uwielbia. Zimą jest tak samo pięknie jak latem. Potrzebny tylko dobry namiot, śpiwór i ciepłe ubrania. Co roku w ferie razem z kuzynem Antti, który jest dla niej jak starszy brat, jadą nad jezioro Saimaa do fińskiego rezerwatu z tysiącami wysp. Trzeba samemu zobaczyć to magiczne jezioro, dzięcioła w śnieżnym lesie, ryby pod lodem i rozgwieżdżone niebo, żeby zrozumieć, czemu Emika i Antti wciąż tu przyjeżdżają. Brykają w śniegu, pieką nad ogniem złowione ryby, od chłodu czują mrowienie w palcach, rozmawiają o fokach i życiu na innych planetach i czytają esemesy w telefonie Emiki. Film, opowiedziany z perspektywy Emiki, pozwala zrozumieć jej przeżycia i związek z naturą.