Dziecko miłości

Sahand i Leila w rodzinnym Iranie musieli ukrywać się ze swoim związkiem. Tkwili w nieszczęśliwych małżeństwach, pozbawionych intymności i jakichkolwiek perspektyw na szczęśliwe życie. I choć nie przywiązują żadnej wagi do religii i należą do liberalnej klasy średniej, doskonale wiedzieli, że przebywanie w konserwatywnym kraju grozi im śmiercią. Gdy rodzi się ich dziecko, nie mogą dłużej utrzymać gry pozorów – decydują się na ucieczkę do Turcji, gdzie występują o status uchodźców.

Tak zaczyna się ich wieloletnia epopeja (film powstawał 7 lat!) i walka o godność. Wieczne życie w niepewności, zależność od widzimisię urzędników, decyzje polityków zapadające nad ich głowami, które w jednej sekundzie mogą zburzyć tworzące się na naszych oczach kruche rodzinne szczęście.

Bliskowschodnia, jak zawsze skomplikowana, historia przeplata się ze wzruszającą codziennością – wsiąkaniem w turecką rzeczywistość, pierwszymi krokami w pracy i szkole, rodzinnymi napięciami i chwilami czystego, rejestrowanego czule przez kamerę, szczęścia.

Oboje mają realne powody do obaw – on w Iranie współpracował z tajnymi służbami, ona ujawniając prawdę o nieślubnym dziecku, może narazić na kłopoty swoją tradycyjną rodzinę. Ich miłość jest wystawiona na ciężkie próby, choć ich jedynym grzechem jest chęć życia razem i wychowanie dziecka. Oboje byli świadkami tortur i kamieniowania tych, którzy sprzeciwili się konserwatywnym prawom. Czy zasłaniający się przepisami urzędnicy karzą im wrócić do ojczystego kraju?