Jeden kraj, dwie pamięci

W 1975 roku w wyniku wojny domowej w Libanie zginęło  ćwierć miliona osób. 25 lat po zakończeniu wojny chrześcijanie, szyici i sunnici znów żyją tam obok siebie, ale podziały społeczeństwa pozostały te same. Reżyserka, która wychowała się w Libanie, przedstawia dwie kobiety: Hayat i Waafę. Obie marzą o tym, aby ich miasto - Bejrut - wyglądało lepiej. Jednak ich wizje są zupełnie inne. Obie należą do różnych grup etnicznych, żyją w innym otoczeniu, ale łączy je to, że obydwie dorastały w czasie wojny domowej. Waafa walczyła na barykadach chrześcijańskiej milicji, zaś Hayat, szyitka, opłakiwała stratę dwóch braci a poźniej siostrzeńca, który zginął w Syrii, walcząc z ISIS. Intymne rozmowy, jakie obie bohaterki filmu toczą ze swoimi najbliższymi czy sąsiadami, często dotyczą przeszłości. Silne i jednoznaczne opinie wyrażane przez ich rozmówców, świadczą o nadal istniejących, niewidzialnych podziałach. Czy jest szansa na przebaczenie i pojednanie? Czy nieufność, rachunek krzywd i cierpienia będą przekazywane na następne pokolenia i tym samym nadal będą dzielić Libańczyków, stwarzając zarzewie nowych konfliktów?